قلم

قلم را پتک مانند 

بکوبم بر سرم از آن شاید

خط و خال و خیال و خرم ای دوست

بیاید از تو هر چیزی که نیکوست

با منی

خیال خام آمدنت
خارهای خواب را خرد می کند
خانه را خواب می گیرد،
خالی و خلوت
خواب روز ختم خودم را می بینم
خرمای خودم را می خورم
خیال خوش من
بدی ها را خفه می کند
خوشی خیمه می زند بر خوابگاهم
خیال خام آمدنت
تا خاک شدن با من است