بی نهایت باشیم

دنیا منهای همه 

ضرب در تو 

تقسیم در پیکسل های چشمانم

عشوه و کرشمه اعداد دوست داشتن در مغزم

چه معامله ای 

چه حسابی

که می چربد به همه ی داشتن های دنیا

کم نشو از من، از بودنمان

بیا با قدم هایمان

از مسافت بینمان کم کنیم

بیا و آنسوی ترازوی زندگی

آنسوی دو خط مقطع موازی

بیا با من

بیا که جایت در چهار ضلعی اتاقم جای خالی ست

بیا و پر کن

رنگ کن سرای تنهایی ها را...

با تو به بی نهایت می اندیشم نازنین...

دو قدم بیا تا 76

پیرهن چند سایز بزرگ آبی راه راه ،کیف موشی و زرد ،شلوار بـگ و چند قدم موندیم تـا انتهای این مـسیر ،76 ، دارم می شمارم ،تــو ادامه بده ،حرفاتو میگم ، من حواسم به قدم های ریز و دخترانه تو ،از دنیای خودت برام حرف بزن . در جا نزن .بیا با من .همین خیابون آخرین قدم زدن دونفره ما میشه ،برای به دست آوردنت می خوام معکوس بشماریم ، حتی بمــانیم روی صـــفر ، روی صـــفر مــــطلق ، جــایی که بــجز مــن و تـو کـسی نیست ،همه رفتن سیزده بدر .

کسی من و تو و اولین آغــوش دوست داشتنمان را نمی بیند ،کــوری گرفته اند ،آخر حرف های ساراماگو عین حقیقت بود ،حقیقتی از عــشق تـو