فیلوزوف
خانه
اینستاگرام
Bookshelf
اتاق
من
در شمارش نفس های غایب
خانه ای خلوت
و اتاق
سیاه ترین نقطه
برای دوباره خاک شدن.
۳ نظر
اسماعیل غنی زاده
چهارشنبه ۱۷ خرداد ۹۶
۰۰:۰۹
نظرات (۳)
مــیـمـ
چهارشنبه ۱۷ خرداد ۹۶
۰۰:۱۰
نمون تو اتاق...
باید بمونم
قالب رضا
چهارشنبه ۱۷ خرداد ۹۶
۰۰:۲۱
عجب
:(
نگین ...
پنجشنبه ۱۸ خرداد ۹۶
۰۱:۲۵
امروز با دوستم از نقطه های سیاه حرف میزدیم ....
من با خودم داشتم حرف میزدم
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در
بیان
ثبت نام
کرده اید می توانید ابتدا
وارد شوید
.
نام *
پست الکترونيک
سایت یا وبلاگ
پیام *
کد امنیتی *
ارقام فارسی و انگلیسی پذیرفته میشوند
نظر بصورت خصوصی ارسال شود
نظر شما به هیچ وجه امکان عمومی شدن در قسمت نظرات را ندارد، و تنها راه پاسخگویی به آن نیز از طریق پست الکترونیک میباشد. بنابراین در صورتیکه مایل به دریافت پاسخ هستید، پست الکترونیک خود را وارد کنید.
پست الکترونیک برای عموم قابل مشاهده باشد
اخطار!
دنبال کنندگان
+۱۰۰ نفر
این وبلاگ را دنبال کنید
موضوعات
داستان کوتاه
(۸۸)
خود درگیری
(۴۳۹)
جامعه درگیری
(۱۷۹)
دیالکتیک هایمان
(۲۶)
شبه شعر
(۱۲۷)
داستان مینا
(۱۹)
رادیو بلاگیها
(۵)
سینماتوگراف
(۵)
دفترچه یادداشت
(۷)
دفترچه سیمی
(۲)
یادداشت روزانه
(۱۵)
تئاترولوژی
(۴)
فوتوتکست
(۱۰)
نوشته های چند روز پیش
بقبق
گاو بازی
فایرفاکس
تهران الان!
ساختن در دل ویرانهها
دده قورقود
هنوز آدم خام
پاسخ نامهی خرداد نود و نه
عرررر-ع- دو سیلابی
صداها
یکـــ آن
ما را اینگونه چیده اند
حضورم باش
کیوسک مرده
با دستور بیدار می شویم
زودتر از افتادن برگ های زرد سرم
من
لالایی برای خدا
اکوسیستم آدم ها
تردید
اسم ها