دنبال سنگ قبر عاشقان سینه چاکم،
تا رد عطر نرگست را می گیرم،
به مرمرهای سیاه می رسم،
اسم خودم را می بینم،
تبسم می کنم
باورت می شود؟
این جا هم کنار هم خوابیده ام!
بیچاره دنیای بی وفا،
چقدر برای جدایی ما نقشه چیده بود...
هی دنیای فانی
نقش بر آب شوی
- داستان کوتاه (۸۸)
- خود درگیری (۴۲۵)
- جامعه درگیری (۱۷۱)
- دیالکتیک هایمان (۲۳)
- شبه شعر (۱۲۵)
- داستان مینا (۱۹)
- رادیو بلاگیها (۵)
- سینماتوگراف (۵)
- دفترچه یادداشت (۷)
- دفترچه سیمی (۲)
- یادداشت روزانه (۱۵)
- تئاترولوژی (۳)
- فوتوتکست (۱۰)
نوشته های چند روز پیش