بعد از این همه اعصاب خورد کنی، همه شروع میکنن تا دل پر از بغض منو به دست بیارن ، مادر با پختن غذای مورد علاقه، پدر با حرف زدن های بی علت و برادرها با نگاه های متعجب.
بعد از این همه زندگی ، خیلی خوب قابل لمس شده برای من که رسیدن به ته داستان ،همیشه هم شاباش نویسنده رمان نبوده و برای من و امثال من رسیدن به بن بست یه حقیقت.
رسیدن به نقطه ای که ملتفت کنه هنوز کار خاصی انجام ندادی و زمان به نفع مرگ سپری می شود.
خیلی حالم خوبه، هی تو خودمم، هی سکوت می کنم، بی خودیِ بی خودی ...
+ تو یادداشتی نوشته بودم یادم بنداز بمیرم
