فیلوزوف
خانه
اینستاگرام
Bookshelf
قانون
دستش را مقابلم گرفت، می خواست خداحافظی کنیم، حواسم بهش بود، چند روزی بود که قانون های جدیدی بین ما پیاده می کرد، اما من همه چیز را زیر پا می گذاشتم، مثل قانون خداحافظی.
۴ نظر
اسماعیل غنی زاده
دوشنبه ۲۵ بهمن ۹۵
۱۴:۰۴
نظرات (۴)
پرستو
دوشنبه ۲۵ بهمن ۹۵
۲۱:۰۸
از خداحافظی بدم میاد :((
خیلی بده
** آوا **
سه شنبه ۲۶ بهمن ۹۵
۰۲:۰۲
کیه که از خداحافظی لذت ببره ؟؟؟
هیچ کس
Fa E||a
پنجشنبه ۵ اسفند ۹۵
۰۲:۵۸
حتی اگر سرکش ترین موجود دنیا هم باشی نمیتونی از خداحافظی اجتناب کنی..
واقعا سخته
sara
دوشنبه ۹ اسفند ۹۵
۰۰:۰۱
یعضی وقتها زیرپا گذاشتن قانون ها هم جواب نمیده
آره هیچی مطلق نیست
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در
بیان
ثبت نام
کرده اید می توانید ابتدا
وارد شوید
.
نام *
پست الکترونيک
سایت یا وبلاگ
پیام *
کد امنیتی *
ارقام فارسی و انگلیسی پذیرفته میشوند
نظر بصورت خصوصی ارسال شود
نظر شما به هیچ وجه امکان عمومی شدن در قسمت نظرات را ندارد، و تنها راه پاسخگویی به آن نیز از طریق پست الکترونیک میباشد. بنابراین در صورتیکه مایل به دریافت پاسخ هستید، پست الکترونیک خود را وارد کنید.
پست الکترونیک برای عموم قابل مشاهده باشد
اخطار!
دنبال کنندگان
+۱۰۰ نفر
این وبلاگ را دنبال کنید
موضوعات
داستان کوتاه
(۸۸)
خود درگیری
(۴۲۵)
جامعه درگیری
(۱۷۱)
دیالکتیک هایمان
(۲۳)
شبه شعر
(۱۲۵)
داستان مینا
(۱۹)
رادیو بلاگیها
(۵)
سینماتوگراف
(۵)
دفترچه یادداشت
(۷)
دفترچه سیمی
(۲)
یادداشت روزانه
(۱۵)
تئاترولوژی
(۳)
فوتوتکست
(۱۰)
نوشته های چند روز پیش
تبدیل شدن
اسم خانهام را نیافتهام
بداههنویسی شماره پنج
بداههنویسی شماره چهار
سِزن آکسو نمیخواند
بداههنویسی شماره سه
الله البرف
کفشهای قهوهای پدر
بداههنویسی شماره دو
کفشهای قهوهای پسر
یکـــ آن
ما را اینگونه چیده اند
حضورم باش
کیوسک مرده
با دستور بیدار می شویم
زودتر از افتادن برگ های زرد سرم
من
لالایی برای خدا
اکوسیستم آدم ها
تردید
اسم ها