خواستم بنویسم خط خطی امّا کمی جلف شد انگار ، می نویسم پاراگراف یا بند شاید کمی مناسب باشد .
پاراگراف ها را که دور می کنم کلمات و واژه های عجیب و غریب و گونه هایی از ادبیات وبلاگی همه در ذهنم هایلایت یا همان پرنور و یا واضح تر متجلی می شود .
از همه نوع در این جمع دیده ام ، پیشوند و پسوند و فعل و قافیه و حرف اضافه ، و گونه ای پرکاربرد همچون "شاید" ، چیست این شاید ؟ چرا همه بند ها و سطر ها آلوده به شاید هستند، هر بندی یکی دارد یعنی زندگانی من چیزی به اسم حتم ندارد، همه احتمالات!
حتی لازم الوجود های حیات یک انسان ، شاید است، شاید نفس بکشم ، شاید ببینم ،شاید... شاید...
نشان از چیست این محتمل زیستن ، چیست این بی اعتباری !
