بعد این دیگه یادم میمونه هدف های بزرگ داشته باشم. همین چند سال پیش بود هدفم این بود که شرکت خودمونو راه بندازیم. بفرمائید الان تو یه بعد از ظهر کسل کننده تنها تو شرکت خودمون نشستم و دارم یادداشت می کنم....
نظرات (۷)
Mission Blue
- شنبه ۳۰ فروردين ۹۹
- ۰۲:۲۴
جمله ی آخر رو که خوندم بدون اختیار لبخند زدم:)
به امید هدف های بزرگتر و بزرگتر!
ممنون، همیشه لبتون خندون باشه :)
منتظر اتفاقات خوب (حورا)
- شنبه ۳۰ فروردين ۹۹
- ۲۰:۱۹
چقدر خوب:-)
من داشتم خاطرات پنجم ابتداییم رو می‌خوندم وقتی توی نوشته‌هام از ته دل آرزو داشتم آزمون نمونه دولتی رو قبول شم:-)))))
من این آزمون قبول شدم و مطمئنا در جای خودش خوشحال هم شدم!
اتفاقای این شکلی خیلی دل چسبه :)
بانوچـه ⠀
- دوشنبه ۱ ارديبهشت ۹۹
- ۰۰:۱۵
آدم با فکر کردن به اهدافش اونا رو به سمت خودش جذب می‌کنه و تلاشش بیشتر می‌شه.
دقیقا همینطوره :)
میم _
- چهارشنبه ۳ ارديبهشت ۹۹
- ۱۴:۴۴
اههه فکر نمیکردم تهش اینجوری تموم شه
معمولا هی میگن وای نشد و اه وحسرت
چه خوب واقعا
آره بعد از اون آه و حسرت ها انگار این یکی داره خوب پیش میره
نرگسِ مَست
- دوشنبه ۸ ارديبهشت ۹۹
- ۲۲:۳۷
استان ما می‌گفت اولین چیزی که برای موفقیت باید داشت چشم اندازه!
چشم انداز از آینده ای که می‌خوای :)
درسته :)
- داستان کوتاه (۸۸)
- خود درگیری (۴۲۵)
- جامعه درگیری (۱۷۱)
- دیالکتیک هایمان (۲۳)
- شبه شعر (۱۲۵)
- داستان مینا (۱۹)
- رادیو بلاگیها (۵)
- سینماتوگراف (۵)
- دفترچه یادداشت (۷)
- دفترچه سیمی (۲)
- یادداشت روزانه (۱۵)
- تئاترولوژی (۳)
- فوتوتکست (۱۰)
نوشته های چند روز پیش